7 rzeczy które możesz zrobić, kiedy rodzic ma pretensje

Czemu Ania ma bluzeczkę na lewą stronę?

Czemu Jaś nie zjadł dziś zupy?

Czemu Krzyś nie może poprawić sprawdzianu 3 raz?

Czemu Iwonka nie może siedzieć z Zosią?

Czemu….

Co jako nauczyciel/ka możemy zrobić, kiedy słyszymy podobne pytania od rodziców?

Jak reagować, kiedy słyszymy od rodzica że ma jakieś oczekiwania i chciałby zmienić bądź wpłynąć na to, co robimy podczas zajęć z dziećmi?

Weź głęboki wdech, a potem wypuść powietrze z płuc. Jeden świadomy oddech.

Poczuj jak powietrze najpierw wypełnia Twoją klatkę piersiową, a potem ją opuszcza – po prostu przez moment skup się tylko na tym.

Zanim jakkolwiek zareagujesz, zatrzymaj się. To pomoże Ci zdecydować jak chcesz zareagować, zorientować się co się właśnie dzieje.

Mamy swoje nawykowe reakcje w sytuacjach trudnych. Świadomy oddech pozwala zamiast reagować nawykowo, zareagować z kontrolą i w zgodzie ze sobą.

„Policz do 10”. Przysłowiowe liczenie do dziesięciu ma w sobie pewną mądrość. My proponujemy aby czas, jaki zajmuje policzenie do dziesięciu (bądź nawet krócej) przeznaczyć na to, byś zobaczył/a co jest w tym momencie dla Ciebie ważne? Na czym Ci zależy?

Może uda Ci się też zobaczyć, co tak naprawdę rodzic chciał powiedzieć? Może lepiej zrozumiesz swoje stanowisko?

Jasność tego, co w tym momencie jest dla Ciebie ważne pomaga na pozostanie spokojnym i zdecydowaniu, jak chcesz zareagować.

Upewnij się czy dobrze rozumiesz o co chodzi rodzicowi. W emocjach, kiedy słyszymy zarzuty lub oczekiwania, bywa, że dociera do nas niecały lub zniekształcony komunikat drugiej osoby.

Kiedy mamy pewność, że usłyszeliśmy to, co rozmówca miał do przekazania, łatwiej nam zdecydować jak dalej zareagować. Czasem tylko to pozwala na odsianie tego, co ktoś powiedział, od tego co myślimy, że od nas w związku z tym chce.

Pamiętaj – rodzic mówi przede wszystkim o sobie – swoich obawach, lękach pragnieniach, a nie ocenia Ciebie.

Sprawdź, czy to jest odpowiedni moment na rozmowę? Często rodzic bywa w szkole czy przedszkolu krótko, przy okazji przyprowadzania lub odbierania dziecka i chce wtedy wykorzystać kilka minut na rozmowę, przekazanie tego, co jest dla niego ważne. Dobrze jest mieć jasność kiedy jesteśmy gotowi do rozmowy z rodzicami.

Nie chodzi o to, aby być w tym sztywnym i nieustępliwym, czyli np. w ogóle nie rozmawiać z rodzicem zostawiającym dziecko w przedszkolu, ale żeby zakończyć taką rozmowę po jednej, dwóch wymianach zdań.

Taka jasność pomaga zarówno w zadbaniu o grupę, która jest pod naszą opieką jak i o nas, ponieważ mamy więcej możliwości aby rozmawiać, ale i o rodzica, który przychodzi do nas z czymś ważnym.

Oddelegowanie sprawy na dogodny moment (np. komunikatem „słyszę, że chce Pan/Pani porozmawiać o czymś ważnym; teraz nie mogę, ponieważ zajmuję się grupą. Proponuję…) jest zadbaniem o wszystkie strony tej sytuacji.

Masz dwie drogi, dwie możliwe reakcje.

Pierwsza – kto ma rację?

Możesz wybrać drogę, w której ktoś ma rację i możliwe decyzje są dobre bądź złe. Ta droga jest wyczerpująca i daje mniejsze szanse na to, że zadbamy o siebie i uwzględnimy to, co ważne dla rodzica.

Druga – ważny jest kontakt i zrozumienie.

Możesz też wybrać drogę „kontaktu”, na której spotkały się dwie osoby dla których coś ważnego się dzieje lub wydarzyło. Na tej drodze szukaj rozwiązań, które uwzględnią potrzeby wszystkich zainteresowanych. Długoterminowo ta droga daje więcej łatwości i spokoju, przez co ją rekomendujemy.

Kiedy wybierasz tę drogę, możesz zareagować na dwa sposoby.

Pierwsza reakcja to wyrażenie tego, co dla Ciebie ważne – powiedzenie o Twoich uczuciach i potrzebach w tym momencie.

Druga reakcja to zadanie pytań, które pomogą nam zrozumieć, jakie potrzeby wyraża rodzic kiedy mówi o tym, jakich działań oczekuje lub z jakich jest niezadowolony.

Równowaga. Jeśli decydujesz się na rozmowę z rodzicem, to dialog zakłada, że jest w nim miejsce dla obu stron.

W mówieniu o tym co ważne dla Ciebie i o tym co ważne dla rodzica zachowaj równowagę. I nie chodzi o taką samą ilość słów czy czasu. Dobrze, aby obie strony mogły powiedzieć wszystko, co w tej sytuacji jest dla nich ważne.

W każdym momencie możesz nie wiedzieć, poprosić o czas na zastanowienie czy o przerwę.

Powiedzenie, że czegoś nie wiesz, pokazuje Twoją szczerość. Nie masz obowiązku wszystkiego wiedzieć. Przerwa dla Ciebie może też dać czas na oddech rozmówcy.

Powyższe wskazówki niech będą dla Was inspiracją do tego, co możecie zrobić. Zachęcamy do ich testowania i sprawdzania, które i kiedy sprawdzają się w Waszym przypadku.

A może macie inne wypracowane sposoby które pomagają w radzeniu sobie z zarzutami rodziców?